آسیب‌پذیر بودن ضعف نیست. این ذهن است که می‌خواهد همیشه در حاشیهٔ امن قرار گیرد. در طلب «قرار» و امنیت است. در حالیکه امنیت در نطلبیدن امنیت و قرار است!
مادامیکه ذهن در پی آسیب‌ناپذیری و اقتدار و تسلط است، همیشه متزلزل و بی‌قرار و ناآرام و آسیب‌پذیر است.
وقتی به شفافیت و باز بودن و آسیب‌پذیری و صداقت اعتماد شود، احساس امنیت و آرامش و قرار باطن خواهد بود.
توکل بر حق بگمانم به همین معنی‌ست. هیچ تضمینی و هیچ امنیتی جز سپردن خود بدست حق، بدست جریان پویا و در حرکت ِ زندگی، وجود ندارد. و هر چه غیر از اینست، وهم و خیال است. و باطل.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر