شریک زندگی تو لزوماً شریک فلسفی تو نیست، اخوی! بعضی پیش بنده می‌آیند و گله می‌کنند که «چرا همسر من در مباحث فلسفی و عقلانی همپایی با من نمی‌کنه؟». انتظار دارند همسر یا پارتنرشان جای ویتگنشتاین و هگل و ژان پل سارتر را برایشان پر کند!
زندگی مشترک خیلی ساده است. خود ما هستیم که پیچیده‌اش می‌کنیم. با همسرت زندگی کن، نه تفلسف! رابطه احساسی برقرار کن، نه فکری. لمسش کن، نه تصورش. فکر را تعطیل کن، قلب را اکتیویت کن.
و من الله توفیق!
۱ نظر:
"و من الله توفيق"(!) ِتون هم يعني good luck ديگه! يا خودموني تر "نخود سياه ميل داريد(؟!)"
ارسال یک نظر