یکی از راههای اصلی رها شدن از تاریکی روحی اینست که عمیقاً انسان درک کند، توجه کند، و ببیند که اولا زندگی جز همینی که هست، نیست. و ثانیاً درک و توجه کند که زندگی در تاریکی روحی او مقصر نیست. عیبی بر روزگار و زندگی نیست.
بلکه این خود انسان بوده است که با فکرهایش، غفلتش، نادانی‌اش و اعمال و رفتارش موجبات تاریکی درونی خود را فراهم آورده. این خودش بوده که به خودش ظلم کرده.
اگر کسی که دچار گرفتگی روحی شده این موضوع را عمیقا درک کند و ببیند، انشالله از تاریکی در خواهد آمد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر