هنگام انتخاب همدم و همسر، گرفتار سراب می‌شویم. آن فرد را آنطور که هست نمی بینیم.
این ندیدن منبعث از دو حالت ممکن است باشد:
۱. یا آن فرد آنطور که هست خودش را نشان نمی دهد. یعنی نمایش و فیلم بازی می کند و بر اساس واقعیت درونش رفتار نمی کند. لذا من گول این سراب بیرونی را می خورم. تا اینکه وارد رابطه می شوم و وقتی از نزدیک با هم هستیم متوجه می شوم او شخصیتی نمایشی داشته. (مثل خودم!)
حال، کلی وقت، عمر، عاطفه و احساس و انرژی هزینه کرده ایم و باید با سختی بالاخره از هم جدا شویم. یا اینکه بسوزیم و بسازیم و بهر حال رابطه ای ناخوشایند را ادامه دهیم.
۲. حالت دوم که علت دیدن سراب، یعنی ندیدن واقعیت آن فرد است، اینست که خود من چشم سراب بین دارم!
سوای اینکه آن فرد بیرونی شخصیتی نمایشی دارد یا ندارد(که دارد)، خود من هم ساختار عقلی و روانی ام طوری است که باعث می‌شود دوست داشته باشم آن فرد را آنطور ببینم که خودم دلم می خواهد آنطور باشد!
حواسمان را جمع کنیم گرفتار هیچکدام از این دو سراب بیرونی و درونی نشویم. بسیار بسیار شایعند و هیچکس استثناء نیست. اگرچه همه خود را بری می دانیم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر