به عده‌ای از دوستان که برای عضویت در گروه خودشناسی همراه پذیرفته نشده‌اند، وعده داده شده بود که گروهی عمومی نیز تشکیل خواهیم داد. خدمت این دوستان عرض می‌شود، بنده بدلایل مشخصی از تشکیل گروه عمومی منصرف شده‌ام.
دلیل اول: دوستان که پذیرفته نشده‌اند نباید احساس کنند که چیزی را دارند از دست می‌دهند و یا محروم شده‌اند. پذیرفته نشدن‌شان به نفع خودشان است. چنانکه قبلاً هم عرض شده، در این گروه کسانی هستند که از قبل زمینه‌ای از مطالب خودشناسی دارند. یعنی تعدادی از جلسات شرح مثنوی را گوش داده‌اند(حداقل ۵۰ جلسه)، تعدادی از کتابهای مصفا را خوانده‌اند، و نیز از کتابهای آن عاموی هندی هم چند تایی را خوانده‌اند و خلاصه در باغ خودشناسی هستند. حال اگر این زمینه را کسی نداشته باشد و در گروه بیاید، هم خودش گیج می‌شود و سوالاتی برایش پیش می‌آید که برای اکثر اعضاء حل شده و پیش‌پا افتاده است. و هم وقت ما را با سوالهایش می‌گیرد.
اما دلیل دوم اینکه اگر گروه عمومی بخواهیم تشکیل دهیم و قرار باشد کیفیت داشته باشد، رسیدگی نیاز دارد. و بنده وقت نمی‌کنم با یک دست بیش از این هندوانه بردارم. بنابراین بهتر است بجای توسعه و تعدد گروه‌ها، به عمق و غنای همین گروه بپردازیم. تا دلتان بخواهد گروه‌های بی‌کیفیت زیاد است.
بنابراین، دوستانی که مایلند در این گروه عضو شوند و فعالیت داشته باشند، راه اصولی‌اش این است که طبق آنچه در مینیمال «سیر تأملاتی» آمده، اقدام کنند و خود را برسانند. خوشبختانه عده‌ای در حال همین کار هستند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر