دو چیز کمک‌های بزرگی هستند برای قوام روح و روانت، ۱. مدیتیشن(مراقبه، نماز، وصل، قربان کردن «خود»، سکوت) و ۲. صبر مختارانه. از این دو تا می‌توانی بهره بگیر.
می‌پرسی مصداق صبر چیست؟ تحمل عمدی و مختارانهٔ ناملایمات، هر ناملایمت و سختی‌یی. و یکی از بهترین مصداق‌های آن، روزه و پرهیز است. به عمد و به اختیار و به انتخاب. یعنی خودت از روی میل و دلت و از روی آگاهی‌ات این کار را انتخاب کنی، یعنی با خوش‌دلی و رغبت و دلپذیری. نه از روی تکلیف و اجبار و زور کردن به خودت.
همچنین، اگر می‌خواهی شیفت روحی‌ات با سرعت بیشتری صورت گیرد، از کاتالیزور محبت کردن استفاده کن، (بدون ذره‌ای توقع و شرطی در اعماق دلت). چه محبت به هم‌نوعان و نیازمندان، و چه حتی دانه و غذا دادن به پرندگان و حیوانات، از دست خودت. نه اینکه پول بدهی کس دیگری به آنها بدهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر