سخنی هست از امام علی(ع) به این مضمون که: فرزندانتان را برای زمان خودشان تربیت کنید.
«لا تَقسِروا اَولادَكُم عَلى آدابِكُم ، فَاِنَّهُم مَخلوقونَ لِزَمانٍ غَيرِ زَمانِكُم» (شرح ابن ابى الحديد، ج 20، كلمه 102، ص 267)
آداب و رسوم خود را به فرزندانتان تحميل نكنيد، زيرا آنان براى زمانى غير از زمان شما آفريده شدهاند.
خیلی روشن است. یعنی این میراث شومِ هویت را به فرزندانتان منتقل نکنید. واقعیت این است که این ارث نکبت از نسلی به نسلی انتقال پیدا می‌کند. در قالب مجموعه فرهنگ و افکار و عقاید عرفی.
ما تمام ارزشها و معیارها و محک‌هایمان را از نسل قبلی‌مان و آنها هم از نسل‌قبلشان به ارث برده‌ایم و برده‌اند. و این معیارها و محکها و ارزشها را به نسل بعدی‌مان، بطور ناخودآگاه، در قالب یک سری ارزشها و ویژگیهای فرهنگی، منتقل می‌کنیم.
حال، سوال این است که چطور می‌شود این شجرهٔ خبیثه را قطع کرد؟ این انتقال، یا بقول امام علی(ع) آداب و رسوم، چگونه ممکن است انتقال نیابد؟
با شناخت خویش. در حقیقت، پشت سخن امام علی(ع) این است که شما، ای پدر و مادر، ای عمو و دایی و خاله و عمه، ای کسی که در جایگاه و نقش تربیتی هستی، خودت از این آداب و رسوم و میراث شوم خلاص شو!
چرا که تا وقتی انسان خودش گرفتار افکار و عقاید و آداب و رسوم و معیارها و محکها و ارزش‌گذاری‌ها هست، بناچار و به ناگزیر و ناگریز آن را به دیگران و مخصوصاً کودکان منتقل می‌کند.
پس باید تربیت کودک از سالها قبل از به دنیا آمدن او شروع شود. یعنی در حقیقت ما نیاز به خودسازی داریم، تا تربیت کودکان!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر