شکر «خدا» کردن برای اعتباریات توخالی‌یی مانند اسکار و نوبل و انواع تظاهرات پرطمطراق و پر سر و صدا همانقدر سطحی، عوامانه و پیش‌پا‌افتاده است که شکر کردن خدا برای گل زدن در فوتبال و مسابقات!
درک ما انسانها از خدا در همین سطح است که برایمان جایزه تهیه کند و گل بزند و «افتخار» بیافریند و «سرافرازمان» کند!
۲ نظر:
ما خدا را هم در خدمت تمنیات هویتی و اعتباری خود درآورده‌ایم!
البته اینطور می‌خواهیم باشد!
راستی این وسط اون هنرپیشه های دیگه که نتونستند برنده اسکار بشوند یا تیمی که گل خورده، در مورد خدا چی فکر میکنه؟!
آیا استغفرالله، زبانم لال، به خدا..... میدهند؟؟!!
آشنایی نه چندان غریبه
ارسال یک نظر