روی سخن بنده با فرد است، یک فرد. نه جمع، نه گروه.
چرا که فرد واقعیت دارد. جمع یک مفهوم ذهنی‌ست.
مردم، جنگل، دولت، و چنین کلماتی نمایندهٔ یک مفهوم ذهنی‌اند، نه یک موجود درک‌کننده و واقعی.
مورد خطاب قرار دادن یک مفهوم، برابر است با یک وهم و خیال را مخاطب گرفتن.
این تنها فرد است که موجودی واقعی‌ست. و فرد است که می‌تواند تغییر بنیادی کند، متحول شود. نه توده.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر