بر حسب تجربه عرض می‌کنم که وجود انسان هویت فکری در جمعی که در حال و فضای خودشناسی هستند، یک نعمت بزرگ است! مشخصاً فقط و فقط برای اینکه می‌توانند بعنوان یک نمونه و سمپل وجوه متنوع خصوصیات هویت فکری را در او ببینند و مورد بررسی قرار دهند.
اما، خود آن فرد باید قاعدتاً و منطقاً از اینکه از این لحاظ مورد توجه دیگران است، بطور جدی به فکر برود. و به فکر چارهٔ اساسی برای نجات جان و روان خویش باشد. نه اینکه غافلانه از اینکه مورد توجه است، مشغول و دلخوش باشد.
افراد بسیاری هستند که دقیقاً در این وضعیت بسر می‌برند. و متاسفانه هر چه بطور حتی غیرمستقیم نیز به آنها آگاهی داده می‌شود، نمی‌شنوند، درک نمی‌کنند و در برابرش شدیداً مقاومت می‌کنند.
البته بوده‌اند کسانی هم از این افراد که بخود می‌آیند و بطور جدی روی خود کار می‌کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر