یکی از وجوه انسانی ما انسانها، اشتباه کردن ماست. اگر اشتباه نکنیم که انسان نیستیم. خیلی عادی‌‌ست که ما خطا کنیم. و لذا کاملاً غلط است که از خودمان انتظار کامل و بی‌نقص بودن داشته باشیم.
روش طبیعی انسان برای سلوک، روش «سعی و خطا»ست. (روانت شاد آقای شجاعی که در نوجوانی این را آموزاندی‌ام).
بنابراین، این را همیشه و همیشه بیاد داشته باشیم که وقتی اشتباهی از ما سر زد، این جزو روال کار است. یاد بگیرم که از خودم انتظار بی‌نقصی و اشتباه نکردن داشتن، انتظار غلطی‌ست.
همهٔ ما انسانها اشتباه می‌کنیم. بنابراین به خودمان آسان بگیریم. و چنان که دوست داریم ما را ببخشند، ما هم خودمان را - در اعماق دلمان - ببخشیم.
یکی از اصول زندگی سالم، آسان گرفتن بر خود و بر دیگران است. ایده‌آل ساختن بوسیلهٔ آموزه‌های خودشناسی و عرفانی و کوبیدن بر روان‌مان که «چرا نمی‌توانم آنطور که این آموزه‌ها می‌گوید باشم» اشتباه است. آسان‌گیری یک اصل است.
چه نابخرد است انسانی که نسبت به خودش آتش نفرت و خشم را در دلش روشن نگه می‌دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر