ای خنک جانی که عیب خویش دید
هر که عیبی گفت آن بر خود خرید
عیب کردن خویش را داروی اوست
چون شکسته گشت جای ارحمواست
هر کسی گر عیب خود دیدی ز پیش
کی بُدی فارغ وی از اصلاح خویش؟
غافل هستیم ما ز خود جان پدر
لاجرم جوییم عیب همدگر
من نبینم روی خود را ای شمن
من ببینم روی تو٬ تو روی من
۱ نظر:
عـــــــــــالی بود ممنون و تشکـــــر
ارسال یک نظر