فکر نکن این حرفی که در ادامه زده می‌شود یک عقیده و یک ایده‌آل است. این یک واقعیت است:
احساس خوشبختی و آرام و قرار گرفتن دل آدمی به هیچ چیزی نیست، به هیچ کسی نیست، جز به حقیقیت. والسلام.
ما گرفتار توهم هستیم که فکر می‌کنیم اگر با فلانی، اگر با فلان چیز همدم شویم و داشته باشیمش، آرام خواهیم گرفت، قرار خواهیم گرفت، زندگی‌مان معنی خواهد یافت. این یک دروغ بزرگ و وعدهٔ پوچ ذهن است. اصلاً و ابداً اینطور نیست.
می‌دانم این حرف را هزار بار گفته‌ام. اما باید آن را هزاران بار دیگر بخودمان یادآوری کنیم. این یک واقعیت است. پس بیهوده دنبال توهم نباشیم. معنای زندگی را به بودن و داشتن کسی یا چیزی گره زدن، کاری از روی توهم است.
ما سرمان را به تایید این حرف تکان می‌دهیم و می‌گوییم: درسته. اما یک عمر را هزینه می‌کنیم تا این حرف را دریابیم. یک عمر.
چنین خوشبختی‌یی فقط خواب و خیال است. دروغ است. هیچکس آن را ندارد. نه داشته و نه دارد. هیچکس.
جز به خلوتگاه حق آرام نیست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر