روال رفتار جامعه و آموزش آن در ارتباط با برخورد ما با بیماری‌ها این است که سریع با چند تا قرص و آمپول، پدر بیماری را درآوریم و بیرونش برانیم. این رویکرد با بیماری‌ها رویکردی غلط است.
لزومی ندارد بیماری را سریع از تن خود برانیم. برای انجام کاری و مأموریتی آمده. به صبوری بگذاریم کارش را بکند و برود. چه عجله‌ای‌ست؟
۴ نظر:
با سلام
اما اگر آمد و نرفت و جا خوش کرد چه؟!
بگذارید بماند تا زندگی‌تان را نابود کند!
آخر این هم سوال است که می‌پرسید، آقا مرتضی؟! با این سوال‌تان بطور ضمنی دارید می‌گویید اصلاً منظور نوشته را متوجه نشده‌اید. یا شده‌اید و خودتان را به متوجه نشدن می‌زنید، دوست عزیز.
چو دانی و پرسی سئوالت خطاست
با سلام خدمت پانویس عزیز و دیگر دوستان
نه این یک "چالش" بود!
برای مثال بیماری های صعب العلاج و یا اصلاً لاعلاج.
آنوقت چه باید کرد؟!
ارسال یک نظر