انکارِ اقرار
( ترکیب فوق، وصفی‌ست! یعنی: انکاری که اقرار است. مانند «کتاب خوب» آن را بخوانید.)
اگر من(نوعی) که به نیروی یگانهٔ هستی یا همان خدا اعتقاد ندارم، بگویم: «خدا وجود ندارد»، همین جمله‌ام نشانهٔ وجود آن نیروست!
درست مثل رباتی که با صدا بگوید، یا مثل کامپیوتری که روی صفحه‌اش نوشته شود: «نیروی الکتریسیته وجود ندارد». نفس همین اظهارِ انکار، نشان دهندهٔ وجود نیروی الکتریسیته است. به همین سادگی!
باطن این انکار، اقرار است. به زبان حال.
جنبش تو هر دمی خود اشهد است
که گواه ذوالجلال سرمد است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر