بیل گیتس

   در ارتباط با کارهای نت‌ورکینگ و این مشاغلِ انصافاً کاذب و هوایی که بسیار هم باب شده و فرد جای اینکه دنبال تخصص و پیشه‌ای برود، با هویت‌سازی سعی در دست یافتن به پول‌ بزرگ و بی‌زحمت می‌کند، بنده اصلاً نظر مساعدی ندارم که هیچ، بلکه آن را مخرب و مانع یک زندگی شخصی آرام و سالم می‌دانم.

   چون تمام مایه و محور فعالیت فرد بر اساس داشتن پرستیژ و هویتی چاق و فربه است. بنده این را بسیار زیاد دیده‌ام. و نتیجه‌‌اش هم مشخص است: ممکن است فرد به پول و پله‌ای دست پیدا کند، اما احساس ناخوشبختی و بلکه بدبختی و نرسیدن و مقایسه و رقابت با تمام بدبختی‌ها و کوفت و زهرمارش را بطور قطعی در زندگی و احوال درونی‌اش خواهد داشت. در کنار دروغ، ریا و نمایش. و این سیر قهقرایی ادامه پیدا می‌کند تا فرد را تبدیل به گرگ و زامبی کند. و خودش هم متوجه نیست!

   راه خودشناسی راهی کاملاً جدا و بلکه خلاف آن مسیر است. سبک زندگی این دو، بنیاناً خلاف هم‌‌اند. اگر فرد بخواد حق خودشناسی را ادا کند، از آن مسیر جدا باید شود. نمیشود یکی به نعل زد و یکی به میخ. نمی‌شود هم خدا را داشت هم خرما را. یکی از دوستان در همین وادی نت‌ورکینگ بود، وقتی قضیه براش روشن شد، آمد بیرون. و به کار اولش رضایت داد.

   انسان اگر ثروت و رفاه کم و در حد رفع نیاز و متوسط داشته باشد همراه با احساس خوشبختی و کیفیت عشق در زندگی‌اش، دیگر چه می‌خواهد؟ شما فکر می‌کنید هویت و شخصیت آنچنانی «داشتن» با زندگی آرام کنار هم می‌نشینند؟! چه خیال باطلی! چه وعدهٔ دروغی!!

نظـرات