این یک واقعیت است، متاسفانه، که اگر با کسی دوست و صمیمی شوی و حتی دعوت وی به منزلش را ادا کنی و گفتگو و بگو و بخند داشته باشی، پس از مدتی می‌خواهد سوارت شود، بطور غیرمستقیم حسادتت را می‌کند، به تو خشم می‌ورزد و به شکلهای مختلف از پی آزارت برمی‌آید.
اما اگر در دسترس نباشی، هر چه پنهان‌تر و نادیدنی‌تر و سرشلوغ‌تر باشی و امتناع از صمیمت و دعوت و گفتگو و نشست و برخاست کنی، احترام و ارزش برایت قائل می‌شود.
معدود افرادی هستند که در عین صمیمیت و نداری، جدیت و پرهیز از لودگی و پرهیز از میل ارضای خشم دارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر