قهر


   قهر کردن نوعی خشم ورزیدن شدید است. اگر فرد بخود اجازه دهد مدت قهرش(حتی با کسانی که دیگر واقعاً لزومی هم ندارد آنها را ببیند) طولانی شود، ظلمی در حق روان و زندگی خود روا داشته است. و برکت زندگی(یعنی بهجت روحی) را از او می‌گیرد.




۳ نظر:

ناشناس گفت...

چه اجباریه کسی که روح و روانمون رو داغون کرده و مصاحبتش هیچ لطفی نداره ببینیم؟

پانویس گفت...

آیا در متن گفته شده لزومی دارد ببینید؟!
شما می توانید نبینید، ولی قهر نیز نباشید. بخشیده باشید.

ناشناس گفت...

متوجه شدم دقت نکرده بودم

ارسال یک نظر