تسویف و کمال‌گرایی دو تبع پدیدهٔ خیالی شخصیت‌اند که به هم مرتبطند.
تسویف یعنی موکول کردن کار به بعداًی نامعلوم، فردا و فردا کردن کارها.
و منظور از کمال‌گرایی، انتظار انجام کامل و پرفکت کارهاست.
ما از خودمان انتظار داریم فلان کار را به نحو کامل و بدون هیچ نقص، و با جزئیات دقیق انجام دهیم و در غیر اینصورت، انجامش نمی‌دهیم و به بعداًی که معلوم نیست کی هست موکولش می‌کنیم.
و منظور از کمال‌گرایی، انتظار انجام کامل و پرفکت کارهاست.
ما از خودمان انتظار داریم فلان کار را به نحو کامل و بدون هیچ نقص، و با جزئیات دقیق انجام دهیم و در غیر اینصورت، انجامش نمی‌دهیم و به بعداًی که معلوم نیست کی هست موکولش می‌کنیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر