اگر می‌بینیم نسبت به یک سخنران یا «صاحب‌نظر» یا اصولا هر کس، احساس بدی داریم و وقتی حرف می زند، ناراحت می شویم، سوای اینکه حرفهایش منطقی یا غیرمنطقی باشد، به این موضوع تامل کنیم که بسیار محتمل است ما از قبل، یعنی از سخنان قبلی او، از او ناراحت باشیم.
همیشه و همیشه و همیشه این احتمال را بدهیم که ممکن است نکات واقعا مفیدی در لابلای حرفهای او پیدا شود. چون اکثر مواقع اینطور هم هست.
یکی می‌گفت: بدبختی اینجاست که گاهی اوقات احمق‌ها هم حرفهای حکیمانه می‌زنند!
واقعا اینطور است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر