دو نکته:
۱. در وضعیت‌هایی که ناراحت می‌شوید، دو چیز را به تاخیر بیاندازید و به بعداً موکول کنید. و مصر باشید که هیچ کاری در این دو مورد نکنید: یکی حرف زدن و اظهار نظر کردن، و دومی تصمیم گرفتن.
مطمئن باشید با این تاخیر انداختن، هیچ آسمانی به زمین نمی‌آید. ذهن در آن لحظه بطور عجیبی فشار می‌آورد که «واکنش نشان بده! چیزی بگو! از حقت دفاع کن! حق توست!» و نظایر اینها. اما صبر در اینجاها است که مفید است.
مطمئناً به تاخیر انداختن واکنش، اگر هم ضرری معیشتی داشته باشد، بسیار بسیار ضررش کمتر از ضررهای واکنش آنی‌ست.
«از آنچه که دوست دارید، انفاق کنید» شاید یک معنایش همین باشد. که از واکنش نشان دادن(چه حرف، چه تصمیم و عمل) انفاق کن! بمیر بر واکنش آنی! چرا که واکنش بسیار لذت‌بخش است و ارضاء‌کننده.
مطمئن باشید با این تاخیر انداختن، هیچ آسمانی به زمین نمی‌آید. ذهن در آن لحظه بطور عجیبی فشار می‌آورد که «واکنش نشان بده! چیزی بگو! از حقت دفاع کن! حق توست!» و نظایر اینها. اما صبر در اینجاها است که مفید است.
مطمئناً به تاخیر انداختن واکنش، اگر هم ضرری معیشتی داشته باشد، بسیار بسیار ضررش کمتر از ضررهای واکنش آنی‌ست.
«از آنچه که دوست دارید، انفاق کنید» شاید یک معنایش همین باشد. که از واکنش نشان دادن(چه حرف، چه تصمیم و عمل) انفاق کن! بمیر بر واکنش آنی! چرا که واکنش بسیار لذت‌بخش است و ارضاء‌کننده.
۲. یک دفترچه یا یک فایل تکست در گوشی مبایلتان داشته باشید که در آن، خصوصیات اخلاقی بدتان را لیست کنید.
کسی که خودشناسی کار می کند و نتواند ویژگی‌های اخلاقی بدش را بگوید که چیست، خوشناسی کار نکرده! اگر کسی از من بپرسد که دو تا از خصوصیات بد اخلاقت را بگو، من باید جواب را از قبل در آستینم داشته باشم. یعنی چنان واقعیت رفتارهایم را در زندگی و روابطم رصد کرده باشم، که بتوانم فی‌الفور جواب این سوال را بدهم.
لذا، داشتن یک فایل یا دفترچه یادداشت که فهرستی از ناهنجاری‌های اخلاقی‌ام در آن باشد، و همینطور که زندگی می‌کنم، و بیشتر خودم را می‌شناسم، به این فهرست اضافه کنم، بسیار مفید است.
پیشنهاد می‌کنم نام این فایل یا دفترچه را بگذارید: «خودش»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر