اگر کسی بشما بگوید ۲+۲ می‌شود ۷ ، آیا شما ناراحت می‌شوید؟ آیا روی آن فرد تند می‌شوید؟
نه. چون بقدری برایتان روشن است که ۲+۲ نمی‌شود ۷ که نیازی به دفاع از حقانیتِ ۲+۲=۴ احساس نمی‌کنید. بلکه دستی هم به سر آن فرد نادان می‌کشید.
بنظر شما چرا وقتی کسی عقاید و باورهای ما را مورد انتقاد قرار می‌دهد، ناراحت می‌شویم؟!
آیا به این دلیل نیست که عقایدمان را همینطور دربسته باور کرده‌ایم و برایمان روشن نیستند، چنانکه ۲+۲=۴ ؟
یکی از بهترین تمرین‌ها برای اینکه متوجه شوم کدام عقاید و باورهایم برایم در حد باورهای دربسته و به یقین‌نرسیده هستند این است که خود را در جمعی یا در معرض سخن کسانی قرار دهم که مخالف نظر و عقاید من هستند. و سخن آنها را بشنوم، بدون عکس‌العمل، بدون دفاع و بدون هیچ واکنش برونی. و در همان حال ببینم آشفتگی‌ها، جوش و خروش‌ها، بی‌طاقتی‌ها و بالا پایین پریدنهای ذهن را.
دانستن این تمرین با عمل کردن به آن زمین تا آسمان تفاوت دارد. خود دانی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر