این سئوال که «آیا خدا وجود دارد یا نه؟» مانند این سئوال است که «آیا عسل است شیرین است؟» یا «آیا عسل ترش است؟». پاسخ به این سئوال مستلزم تجربهٔ شخصی است.
ممکن است همه بگویند عسل شیرین است یا ترش است، اما تا وقتی خود فرد عسل نخورده باشد، تایید کردنِ اینکه «عسل شیرین است» یا «ترش» صرفاً یک تقلید است، تایید سخن دیگری و دیگران است. حتی اگر «درست» باشد.
درک حقیقت، خدا، عشق،(اگر باشد)، امری فردی و شخصی است. نه مسئله‌ای فلسفی و معمایی برای حل کردن.
و امر فردی، درونی‌ست. و کار درون جز با شناخت درون، یعنی معرفت نفس، میسر نمی‌شود. لذا شناخت خویش، اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر