تصور کنیم که از کودکی در چاه بدنیا آمده ایم.
وقتی رو به بالا می کنیم، چه می بینیم؟ یک نقطه روشن و پرنور که چشم را می آزارد!
در حالیکه اگر آگاه شویم که این روشنی "آزاردهنده" سرار خیر و برکت است و اگر بسویش برویم، تمام زیر و بم زندگی مان کن فیکون می شود، از چاه بیرون می آییم. زندگی یی از نوع دیگر پیدا می کنیم.
آنکه در چَه زاد و در آب سیاه
او چه داند لطف دشت و رنج چاه؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر