چز

   موضوعی که می‌خواهم مطرح کنم در میان زوج‌ها بسیار شایع است و احتمالاً شما هم به آن برخورده‌اید. اینکه یکی از زوجین می‌گوید: همسر یا پارتنرم از من تقاضای انجام کاری را کرده که من الان حوصلهٔ انجام آن را ندارم، به همین دلیل الان آنلاین نمی‌شوم، یا درفلان شبکهٔ اجتماعی کامنت و یا پیامی نمی‌گذارم، چرا که اگر الان در شبکه‌های اجتماعی آفتابی شوم، موجب اعتراض او خواهم شد که: "چرا به تقاضای من رسیدگی نکرده‌ای، ولی در فلان شبکهٔ اجتماعی کامنت گذاشته‌ای؟". 

   شخص آن موقع حال و حوصلهٔ انجام کاری را که از او تقاضا شده است ندارد. به هر دلیلی - منطقی یا غیر منطقی - دوست ندارد آن موقع، آن کاری را که از او خواسته شده انجام دهد. آن لحظه میل دارد وقت‌گذرانی کند، یا دوری در شبکه‌های اجتماعی بزند، یا هر کار دیگری بکند.

 

   اگر طرفین در روابط به همدیگر باصطلاح گیر ندهند، یکدیگر را آنقدر راحت بگذارند که طرف مقابلشان اصلاً به سمت و سوی پنهان‌کاری و آبزیرکاهی نرود، یا اینکه خودش را در حالتی همچون زندان قرار ندهد که وارد شبکه‌های اجتماعی نشود، یا مجبور شود با دوز و کلک و under cover وارد شود. تقسیم زندگی به مجازی و واقعی تقسیمی ذهنی‌ست. یک زندگی داریم، نه دو تا، نه چند تا. چرا من طوری رفتار کنم که طرف مقابلم مجبور به پنهان‌کاری شود؟ چرا نباید او را آنچنان راحت و آسوده بگذارم که حتی اگر از او تقاضایی کردم و او در شبکه‌های اجتماعی مشغول بود و به تقاضای من اهمیت نداد، از توبیخ من نترسد؟ اگر من درک کنم که او، به هر دلیلی، دوست دارد آن کاری را که خودش میل دارد انجام دهد، خودش در وقت مناسب به تقاضای من هم رسیدگی خواهد کرد، با میل و رغبت. 

   وقتی من با خودم با زور و اجبار و تحکم رفتار می‌کنم، ناخودآگاه با همدمم نیز همینطور رفتاری خواهم داشت.

 

   متأسفانه روابط ما به دلیل «میل آزار» اینگونه راحت نیست. ما به دنبال بهانه‌ایم تا به جان یکدیگر بیفتیم، به هم نق بزنیم و طرف مقابلمان را بچزانیم و اذیتش کنیم. ما یکدیگر را آزاد نمی‌گذاریم. در صورتی که اگر یکدیگر را آزاد بگذاریم تا طرف به حال و احوال و میل خودش باشد، روابطمان بسیار روان‌ و راحت خواهد شد. 

  پیشنهاد می‌کنم هر فردی داوطلبانه خودش به شریک زندگی‌اش بگوید که: "من درک می‌کنم که آن لحظه دوست نداشته‌ای آن کار را انجام بدهی و توبیخت نمی‌کنم. هیچ اشکالی هم ندارد". در این صورت تنش و اضطراب کم خواهد بود.

   در این مورد خاطره‌ای را کسی نقل می‌کرد، یادم آمد برایت تعریف کنم. می‌گفت زنی نزد او رفته بود و ابراز کرده بود که می‌داند همسرش تریاک مصرف می‌کند اما او(خانم) عمداً به روی همسرش نمی‌آورد. دوست بنده به او می‌گوید با همسرت صحبت کن و به او بگو که: "می‌دانم که تریاک می‌کشی. از این پس می‌توانی در منزل و در حضور من این کار را بکنی. اشکالی ندارد.". زن همین کار را می‌کند و در طی مدتی، از تنش و اضطراب مرد بسیار کاسته شد. و واضح است که برداشته شدن بار سنگین تنش، اضطراب و نگرانی از دوش روان آن مرد باعث آرامش وی و کمک به ترک اعتیادش نیز خواهد شد. و شد.

   ما، اگر بخواهیم، براحتی می‌توانیم از القای استرس به یکدیگر دست برداریم. و نفع آن بسوی خود ما نیز برمی‌گردد.

   اگر بخواهیم! صمیمانه.

نظـرات