بعضی فکر می‌کنند خودشناسی در خلوت موثرتر از بودن در ارتباط با دیگران است. این اشتباه است.
بارها گفته‌ایم که «روابط آینه‌ای عالی برای شناخت خودم است». من وقتی در ارتباط با دیگران هستم، و احوالم تغییر می‌کند و در تعامل با دیگران حالات متفاوت پیدا می‌کنم، رصد کردن و مانیتور کردن این احوال و افکار برای شناخت خودم بسیار بسیار عالی‌ست. انسان در خلوت و تنهایی، این امکان و آینه را ندارد.
در فواید خلوت و تنهایی زیاد گفته‌ایم، اما اینکه برخی از جمع فرار می‌کنند، علتش اینست که در حقیقت از روبرو شدن با خودمان می‌ترسیم! روشن است؟ ببین، من وقتی در ارتباط و تعامل با دیگران هستم و مثلاً می‌رنجم، حسادت می‌کنم، پز می‌دهم، احساس برتری می‌کنم، احساس حقارت می‌کنم و غیره، در حقیقت با دیدن و روبرو شدن با این احوالاتم، دارم خودم را می‌بینم و می‌شناسم. و چون هویت از دیدن واقعیت خودش فراری‌ست، لذا نمی‌خواهم ببینم اینها را. پس چکار می‌کنم؟ از جمع فرار می‌کنم! و اسمش را می‌گذارم: «آدم نمی‌تواند در جمع خودشناسی کند»! با ژست عرفانی می‌گویم: «خودشناسی در خلوت و عزلت باید باشد»! اما پشت این حرفم، فرار از خودم است. بنحوی که گفته شد.
من ز مکر نفس دیدم چیزها...
---
موضوع فواید خلوت، موضوعی علی السویه است.
۱ نظر:
به مرور که در خودشناسی پیش میروم بیشتر از جمع گریزان می شوم امّا این کناره گیری خیلی آرامم می کند .با چندی از دوستانم در ارتباط هستم که بودن با آنها هیچ فشار روانی ندارد.
جاهایی واقعا احساس پوچی می کنم و در بین بعضی ها خودم را می بینم واقعی بی روتوش آنطور که بوده ام و نمی دانستم شاید هم افتخار می کردم به این برچسب هایم! در لفافه ای موجه پیچیده شده و لایه های پنهان حسادت ، خودنمایی های باظرافت و بیشتر احساس تملّک ِ خاصّی نسبت به نزدیکانم!
این صفات که رو می شود نمی توانم خودم را تحمّل کنم و تا جایی که امکان دارد نمی روم .
حتّی برای اوّلین بار هیچ جا عید دیدنی نرفتم و اتّفاق خاصّی هم نیفتاد اصلا هم خودم راملامت
قبلا در برخی جمع ها واقعا اذیّت میشدم به اجبار و رو دربایستی می رفتم به خاطر حس ّ ِ مدیون بودن یا به دلیل چون دیگران می روند باید بروم و بد می شود باید رفت ! میرفتم و آنقدر از لحاظ روانی انرژی از دست میدادم که چندین روز طول می کشید خودم را پیدا کنم ! اینجور جاها نمی روم و حس ّ ِ آرامش دلپذیری هم دارم.
برای اوّلین بار هیچ جا عید دیدنی نرفته ام .اوّلین تعطیلات عیدی است که در خانه هستم و لذّت میبرم .شاید از دید دیگران کار درستی انجام نداده ام امّا به این خلوت واقعا نیاز دارم نه به معنی فرار از خودم و رسم و رسوم هست و نه بی احترامی به دیگران
حالا با این وصف نمی دانم چقدر بازی هویّت در کار هست ؟
ارسال یک نظر