این رباعی را دیدم ظاهراً از آقایی‌ست بنام جلیل صفربیگی:
من نام کسی نخوانده ام الا تو
با هیچ کسی نمانده ام الا تو
عید آمد و من خانه تکانی کردم
از دل همه را تکانده ام الا تو
جالب است. رباعی زیرش هم بانمک است:
دل بی تو درون سینه ام می گندد
غم از همه سو راه مرا می بندد
امسال بهار بی تو یعنی پاییز
تقویم به گور پدرش می خندد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر