أَهْلُ الدُّنْيَا كَرَكْبٍ يُسَارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِيَامٌ.
اهل دنيا سوارانى در خواب مانده‌اند كه آنان را مى‌رانند.
✥ نهج البلاغه⁑حکمت 64 ✥
ما محکوم اندیشه‌ایم! افکارمان ما را می‌رانند. بازیچهٔ فکرهایمان هستیم. احساسات «خوب» و «بد»مان ناشی از فکرهایی است که همینطور به ذهنمان می‌آیند. بازیچهٔ اتوریته‌ها و ارزش‌ها و اعتباریاتیم. (این اتوریته‌ها، ارزش‌ها و اعتباریات همه افکار خودمان هستند. فکرند!)
حاکم اندیشه باشیم. محکوم، نی!
چونکه بنا حاکم آمد بر بنی
(بنی یعنی ساختمان)
