اگر من کسی را دوست داشته باشم، آیا او را می‌زنم!؟ مگر خودم را بعنوان یک موجود، مثل آن گربه، مثل آن گنجشک، دوست ندارم؟ پس چرا دائماً خودم را ملامت می‌کنم!؟
چون حیات «خود» بر پایهٔ تصور داشتن از خودش است. باید خودش را چیزی بداند. و ملامت کردن وسیله‌ای است که خودش را چیزی بداند، هستی برای خودش قائل باشد. و به اینصورت حیات (تصوری)اش تداوم(تصوری) داشته باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر