در رابطه شدن برای اینست که زندگی دلپذیر خودم را با او هم قسمت کنم. درست مثل میوهٔ خوشمزه‌ای که خودم دارم می‌خورم و دوست دارم از روی شوق به دیگری هم بدهم تا لذت ببرد و برایش خوشایند باشد. و از دیدن اینکه خوشش آمده پر از شور و شعف شوم.
در حالیکه واقعیت روابط امروزه برای کوفت کردن زندگی به اوست! بس که احوال درونی خودم کوفتی و زهرماری‌ست.
به احوال درونی خودمان بینا و آگاه باشیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر