یک تمرین ساده و بسیار مفید برای درک حسی عدم تعین: یک اتاق تاریک، مطلقاً تاریک و ترجیحاً ساکت، پیدا کنیم و یک ربع الی نیم ساعت در آن بنشینیم و با چشم باز به تاریکی زل بزنیم و تماشا کنیم که ذهن دارد به چه چیزهایی فکر می‌کند.
اگر این اتاق را پیدا نمی‌کنیم، حمام یا دستشویی هم می‌توانند جایگزین‌های خوبی باشند.
شرح فایدهٔ این تمرین در چند جلسه از جلسات شرح مثنوی آمده است. تاریکی به تجربه حسی عدم تعین کمک می‌کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر