آبتنی

   آیا شده است که بخواهید به مسافرت بروید و هنگام سفر فقط به رسیدن به مقصد فکر کنید؟مسلماً شده است. این مسافرت مسافرت نیست. مسافرتی کیفیت دارد که فرد از لحظه لحظه‌ٔ آن لذت می برد. یعنی در تمام طول مسیر به رسیدن به مقصد نمی‌اندیشد.

   همینطور است در مورد نماز. وقتی نماز را با این رویکرد و کیفیت می‌خوانیم که آن را به پایان ببریم و به تمام شدن آن می‌اندیشیم، این نماز کیفیت ندارد. بلکه خلاصی از رسیدن به پایان، به مقصد است که به نماز یا مدیتیشن کیفیت می‌بخشد. در لحظه لحظهٔ نماز و مدیتیشن حضور داشتن. نه این که دائماً به تمام شدن آن اندیشیدن.

   متأسفانه ما وقتی نماز می‌خوانیم، صرفاً برای ادای تکلیف و رفع تکلیف می‌خوانیم. آن را مانعی می‌بینیم که باید زودی تمامش کنیم تا به بقیهٔ کارهایمان برسیم.

   آیا شده که هنگام شنا در استخر، رودخانه یا برکه‌ای چنان سرمست شنا و آبتنی شوید که گذشت زمان را اصلاً حس نکنید؟