اگر همسرت، همدمت را واقعاً دوست داری، طلب داشتن شخصیت از او نکن. هر نوع شخصیتی: موقر، شوخ، باشخصیت، بذله گو، امروزی، سنتی، دانشمند و فاضل، سنگین و باوقار، صمیمی و خودمانی، دست و دل باز، اقتصادی و آینده نگر، و هر نوع شخصیت دیگری را از او متوقع نباش.
و نمی‌توانی! نمی‌توانی طلبکار شخصیت از او نباشی!
تا زمانیکه من از خودم طلب شخصیت دارم، طلب اینگونه و آنگونه بودن دارم، طلب شدن دارم، محال است از همدمم هم طلب شخصیت نکنم. بطور ناخودآگاه این کار را می‌کنم.
پس، اگر واقعاً همدمت را دوست داری، از خودت طلب شخصیت، طلب اینطور و آنطور بودن، طلب هستی، نکن! خودت را بدهکار به خودت و دیگران نبین.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر