وقتی من بخودم می گویم من چنینم یا چنان هستم، دارم روی وجود روانی ام برچسب می زنم. بر اساس عمل یا رفتار یا هر کاری که کرده ام، تعبیر و برچسبی به خودم نسبت می دهم که من اینم یا آنم. مثلا من آدم خوبی ام یا آدم بدی ام.
در حالیکه روان انسان یک وجود لحظه به لحظه نو شونده است، من بوسیله برچسب زدن، یک تصویر را تثبیت می کنم.
آیا این جریان را در درونت می بینی؟ متوجه هستی قضیه چیست؟ خیلی ساده: روان و حالات فطری منِ انسان یک حالت مستمر و نوشونده و سیلانی دارد. نمی توان با نسبت دادن اینکه من چنین یا چنان هستم بخودم، آن را در ذهن تثبیت کنم. حقیقت من نمی تواند یک تصویر ذهنی باشد که دارم بخودم می چسبانم.
حالات فطری و ذاتی هر لحظه در حال تازه شدنند. آیا این نو شدن را همین الآن درونت می بینی؟ حسش می کنی؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر