سئوال


   از خودم بپرسم که چطور است که این ذهن براحتی یک ساعت، و حتی گاهی دو ساعت را برای کانال‌گردی در تلگرام و وبگردی وقت می‌گذارد، اما یک مدیتیشن یک ربعه را سختش می‌آید انجام دهد؟! دل و دستش نمی‌رود به نیم ساعت وقت گذاشتن برای تماشای واقعیت مثلاً یک پارک و دار و درخت و گل و سبزه.

   و این در حالی است که بارها تجربه کرده که نتیجهٔ وبگردی و کانال‌گردی پر شدن سر از انواع اطلاعات و اخبار است، و نتیجهٔ مدیتیشن، سبکی، فراغت، روشنی و آرامش.

   علتش این است که ذهن را توهم امنیت از پهلوی خواندن اخبار و اطلاعات برداشته است. خیال می‌کند با دانستن و دریافت اطلاعات می‌تواند تسلط بر اوضاع داشته باشد. یعنی از روبرو شدن با خلاء و ترس درونی‌اش می‌ترسد. 


۱ نظر:

ناشناس گفت...

برای من که آسان ترین راه برای فرار از خودم و مسئولیت هام هست و بهترین بهانه برای اینکه بگم وقت ندارم و گرفتارم :((((

ارسال یک نظر