وقتی از موضع «میدانم» با زندگی، یعنی با هر موضوعی، روبرو شویم، زندگی درهای آموزشش را بر ما میبندد. اما وقتی واقعاً از درون از موضع «نمیدانم. بمن یاد بده. واقعاً نمیدانم و توهم دانستن زدهام. دارم یاد میگیرم، نسبت به یاد دادن آموزشهایت بمن بخشنده باش.» با زندگی رابطه میگیریم، آن وقت است، که درهای رحمت و تعلیم و آموزش بر روی ما باز میشود. نوش!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر