ما از فکر کردن لذت می‌بریم. و دائماً دنبال موضوعیم برای اندیشیدن به آن و لذت بردن. سکوت برایمان تلخ است.
حالا، برای اینکه بتوانیم برای گذشتن از لذت فکر کردن آماده شویم، بعنوان تمرین، خوب و مفید است که از لذتهای کوچک کوچک هم بگذریم.
نگو این را قبلاً گفته ای. یادآوری مفید است.
از هر چه می‌بینیم که در آن حظی و لذتی هست، گاه و بیگاه (و نه همیشه) بگذریم. و برای این کار باید به درون ذهن توجه داشته باشیم. ببینیم از چه لذت می‌برد و به آن ذوق دارد. و سر فرصت مناسب محرومش کنیم. این یک تمرین بسیار خوب است. و نوع اعلایش اینست که فرد دیگری(بیرونی) این محرومیت را برای ما اعمال کند. یعنی در فرصت مناسب که من می‌خواهم از چیزی لذت ببرم، آن را از من بگیرد.
این تمرین در مورد خیلی چیزها می‌تواند باشد: خوراکی ها، وسایل، لباس، حرف زدن، و خیلی امور دیگر.
و بهترین نوع این تمرین آنست که پنهان باشد و هیچکس مطلع نشود.
۱ نظر:
مثلا در مورد سکوت بیرونی هم صدق میکند، چون من از سکوت بیرونی لذت میبرم!
ارسال یک نظر